W czwartek 17.03. 2016 r. około godziny 14.00 mieliśmy przyjemność powitać 9 niemieckich koleżanek wraz z opiekunką Panią Sigrid Braun na lotnisku w Jasionce. Wszyscy, tzn. my i nasi rodzice, byli bardzo podekscytowani, ponieważ dla większości była to pierwsza wymiana, co jeszcze bardziej potęgowało emocje.

Program pobytu został bardzo starannie przemyślany i przy powitaniu został wręczony naszym koleżankom. Tak zaczęła się nasza wspólna przygoda. Czwartkowe popołudnie i wieczór przeznaczyliśmy na wspólne zapoznanie się z rodzinami i najbliższą okolicą.

Prawdziwa integracja zaczęła się w piątek rano od oficjalnego spotkania z Panią Dyrektor Renatą Łunarską, która w pełni popiera ideę wymiany i rozumie potrzebę otwierania się na Europę. Zaprosiliśmy nasze koleżanki na lekcję biologii i języka angielskiego. Wielkie wrażenie wywarło tempo lekcji języka angielskiego oraz połączenie teorii z praktyką na lekcjach biologii. Malinowy kolor ścian w sali nr 8 także został zauważony, wzbudzając kolejny raz falę zachwytu. Po zajęciach przyszedł czas na międzynarodową debatę na temat: „Poznajmy bliżej naszą kulturę, nasze miasta i siebie nawzajem”. Nie obyło się bez sprawozdania z naszego pobytu w Aschaffenburu w październiku ubiegłego roku i serii projektów o Polsce, Rzeszowie, Łańcucie, Krakowie i Bieszczadach. Koleżanki przedstawiły nam Frankfurt, Aschaffenburg i Wurzburg. Po południu zwiedzaliśmy wspólnie trasę podziemną, która także bardzo się podobała. Ogromne wrażenie wywarł na naszych gościach zamek w Łańcucie i Kraków, ale to przecież nic dziwnego, to perły naszego regionu.

W ostatni dzień wizyty, a w pierwszy dzień wiosny, rozmawialiśmy o różnicach miedzy polskim a niemieckim systemem nauczania i zaprosiliśmy na wspólną lekcję języka niemieckiego i hiszpańskiego. Na koniec ustaliliśmy termin naszej rewizyty w październiku.

Myślę, że koleżanki z Aschaffenburga wyjadą bogatsze o zdobytą wiedzę i doświadczenia i jeszcze lepiej zrozumieją polsko-niemiecką historię, a w kontekście aktualnych wydarzeń politycznych szczególnie tę myśl, że „zgoda buduje, a niezgoda rujnuje”. To 11. z kolei wzajemne spotkanie skłania do pewnych refleksji. Uczniowie naszej szkoły wiedzą, co to otwartość na inne kultury, przełamywanie stereotypów i… polska gościnność - więc bardzo im dziękuję za ich ogromne zaangażowanie, a szczególnie Pani Katarzynie Nizioł, za pomoc i wrażliwość.

Nadmienić trzeba, iż wymiana młodzieżowa nie byłaby możliwa, gdyby nie dofinansowanie Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży (PNWM) oraz dyrekcji ALO i Rady Rodziców ALO, za co w imieniu swoim i młodzieży serdecznie dziękuję.

Ewa Perłowska i Aleksandra Warchoł